یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبی

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس...

   گلعذری ز گلستان جهان ما را بس

    زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

     من و همصحبتی اهل ریا دورم باد

     از گرانان جهان رطل گران ما را بس

    قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند

    ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

    بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

    کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

   نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان

   گرشما را نه بس این سود و زیان ما را بس

   یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

   دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

   از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

  که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

  حافظ از مشرب قسمت گله ناانصافیست

  طبع چون آب و غزل های روان ما را بس

 

         "حافظ ،غزلیات"